Baśń o Czerwonym Kapturku - zakończenie - TYLKO DLA WYTRWAŁYCH !!!

 

Mam wreszcie przyjemność przedstawić Wam zakończenie dziwaczkowej wersji baśni o Czerwonym Kapturku . Czy przyjemność będzie obopólna ocenią osoby, którym uda się dotrwać do końca przydługiej opowieści.

Zaczynamy !!!

Nie za górami i lasami ale całkiem blisko ...

Usiadł na zwalonym pniu sosny na skrzyżowaniu leśnych dróg .

Zdjął wojskową , przetartą tu i ówdzie kurtkę i schował ją do brezentowego plecaka . Był zmęczony . Wrócił pamięcią do wczorajszej rozmowy z babcią .

- Nic na to nie poradzisz , rytuał musi się dopełnić - powiedziała . 

- Ale dlaczego JA ?? - zapytał z gniewem

Popatrzyła na niego . W jej brązowych oczach był smutek .

- Rytuał MUSI się dopełnić wnuku . Raz na sto lat wybieramy Wielkiego   Łowczego . Dobrze o tym wiesz . Jesteś Wybrańcem . Nic na to nie poradzisz   ani ty , ani ja nie możemy tego zmienić . Tak chce Mateczka z Bagien i tak musi być .

-  A co się wydarzy jeśli go nie dopełnię ? Czy można nas bardziej ukarać ??

Babcia tylko westchnęła głaszcząc w zamyśleniu swoje piękne , szpakowate włosy .

- Przecież wiesz dlaczego tak się stało - powiedziała po dłuższej chwili .

Wiedział . Jego wilczy ród był kiedyś potężny i nieustraszony . Ludzie  opowiadali o nim ze strachem i szacunkiem . Żeby utrzymać ten stan , co jakiś czas przedstawiciel rodu wybierany przez przywódcę napadał na osoby wchodzące do lasu . Mateczka z Bagien patrzyła na to łaskawym okiem. Ludzie bali się zapuszczać w leśną głębinę , co bardzo było jej na rękę . "Nie wywołuj wilka z lasu" mówili . Pewnego razu Wybrańcem został niejaki Wolfram .

Nie nadawał się do tej roli, oj nie nadawał . Był gapowaty i gnuśny . Swoje wyróżnienie zawdzięczał wstawiennictwu matki .

Nie umiał wywiązać się ze swojego obowiązku . Poprosił więc Mateczkę z Bagien, żeby chociaż na jedną noc zamieniła go w człowieka .

.... i nadeszła owa noc brzemienna w skutki dla wilczego rodu ....

Wolfram zamieniony w człowieka ( uczciwie trzeba przyznać, że wygląd miał głupawy , nawet Mateczka z Bagien nie jest wszechmocna ) spotkał na leśnej ścieżce dziewczę w Czerwonym Kapturku . Przeobrażony w człowieka tak się spodobał zaawansowanej już nieco w latach dziewczynie, że ta , zdesperowana swoim staropanieństwem zaciągnęła nieszczęśnika przed ołtarz . 

- Mateczko z Bagien ! - jęczał przerażony - Ratuj ! Chcę być znowu wilkiem !!

- A daj ty mi spokój ofermo ! Trzeba wiedzieć o co się prosi ! Jestem teraz zajęta , radź sobie sam !

... i tak Wolfram został człowiekiem , stał się ofiarą Czerwonego Kapturka .

Od tej pory Wielki Łowczy tradycyjnie po mianowaniu otrzymywał imię nieszczęsnego przodka . Mateczka z Bagien zaś, mając dosyć lamentów Wolframa , że niby stał się obcy dla własnego stada , zamieniła całe stado w ludzi . Mogła , z pewnością mogła rozwiązać ten problem inaczej ale nawet ona bywa złośliwa ...

... i dlatego teraz nieszczęsny Wolfram chcąc dopełnić , tak naprawdę nie potrzebnego już nikomu rytuału - ludzie przestali bać się lasu - siedział  na rozstaju leśnych dróżek .

Zrezygnowany wyjął z plecaka smartfon i uruchomił aplikację "Złap Czerwonego Kapturka" . Tak ! Wilczej rodzinie nieobce są najnowsze technologie !!

Ku rozpaczy Wolframa na ekranie pojawił się szybko zmierzający w jego stronę czerwony punkt . Stawał się coraz większy ....

Popatrzył na ścieżkę . Ścieżką szło Coś.... Coś , ubrane na czarno  miało czarne, nastroszone na głowie włosy i bardzo dziwną twarz . Ściśle mówiąc nie twarz ale usta . "To niemożliwe!" pomyślał, z niedowierzaniem przecierając oczy .

"To niemożliwe , żeby to Coś miało wszystkie srebrne zęby !! "

Postać nieuchronnie  zbliżała się do Wolframa . Ubrana była w czarną kurtkę i czarną krótką spódniczkę . Na cieniutkich nogach miała coś przypominającego rajstopy .Rajstopy owe były tak dziurawe , że nie mogło to być dziełem przypadku albo zwykłego niechlujstwa . Cieniutkie nóżki dźwigały ciężkie buciska , pokryte całe srebrnymi ćwiekami . Zgroza !!!

... ale to nie koniec!  Coś miało uszy zakryte czerwonymi słuchawkami z których to słuchawek wydobywały się dziwne trzaski i łomoty, w rytm których Coś kołysało się , i warczało  pomrukiwało .

Wolframa ogarnęło przerażenie a trzeba mu przyznać , że choć melancholik , strachliwy nie był . Dopiero teraz zauważył , że srebrne nibyzęby to kolczyki ,którymi Coś ma przekłutą dolną wargę .

Aplikacja zaczęła szaleć. Na ekranie ukazał się czerwony , migający napis:

Łap ! Łap Czerwonego Kapturka !!!

Wolframa zamurowalo . Nie mógł się ruszyć .....

Aplikacja ciągle go ponaglała : Łap ! Zatrzymaj !!!

Coś przystanęło przed Wolframem . Było prawie jego wzrostu !!!!

Rozdziawiło usta w jakimś dziwnym grymasie - kolczyki zafalowały ....ukazując aparat na zębach.....

- Joooo......   -  wychrypiało przeciągle Coś . 

Wolfram wpadł w panikę . Nie znam niemieckiego !!! Znam hiszpański, angielski , ale niemieckiego nie !!! Co teraz będzie ????

- Jooo.... - zachrypniety głos stał się jakby nieco łagodniejszy - ale fajna cziara !!

- ???? Cziara ??? Nie rozumiem ???? - wyjąkał przerażony

- Dziara mówię !! - Coś wyszczerzyło w jego kierunku aparat na zębach i  wyciągnęło dłoń ozdobioną pierścionkami przedstawiającymi  czaszki i skrzyżowane piszczele w kierunku jego muskularnego ramienia ozdobionego tatuażem głowy wilka . 

... i znowu Wolfram poczuł napad paniki . Pewnie uważacie, że wilk w lesie powinien bać się tylko myśliwego i szkolnych wycieczek , ale ciekawe jak Wy byście się czuli na widok wyszczerzonej w Waszą stronę takiej ilości metalu.....

- yyy...yyyy  dziękuję ... - wyszeptał - tylko na tyle było go stać ....

Coś zdjęło z uszu czerwone słuchawki ( a miał być Kapturek !!! ) , Rytmiczne trzaski stały się głośniejsze . Jakby stado oszalałych drwali wpadło do składu z rurami i chciało porąbać je na obrączki .... Coś wyłączyło dźwięk .

Popatrzyło na Wolframa . Od tego spojrzenia wszystkie jego włosy zaczęły z przerażenia rosnąć w odwrotnym kierunku  .

- Dziara zaszadniczo fajna ale obcza mi ideologicznie . Programowo nie przyszwajam tej tematyki - oświadczyło Coś .

- ???? Chyba nie bardzo rozumiem.... - wyjąkał - ( "Chyba nie bardzo ? " Ja w ogóle nie rozumiem o co temu czemuś chodzi .... )

- To przez moje imię i babczę - Coś zabrzęczało kolczykami układając usta w wyrazie niesmaku .

-Tak ? - ostrożnie udał zainteresowanie . Tak naprawdę miał zamiar wstać i uciekać .

- Nooo .... Mam na imię Wilkumiła - westchnęło stworzenie z wyraźnym przygnębieniem .

- Chyba nie ma takiego imienia - zauważył nieśmiało

- Phi !- żachnęło się stworzenie - Powiecz to mojej babczi ! Teraz już jest !

  A ty jak masz na imię ?

- Wolfram - powiedział bardzo cicho , bo instynkt mu podpowiadał, że nic dobrego z tej sytuacji i rozmowy nie wyniknie.....

- Ale numer ! Ja nie mogę ! - stworzenie podskoczyło . - WILKUmiła i WOLFram! 

- Chodź , muszę cię przedsztawić mojej babczi ! - Coś wyszczerzyło aparat na zębach i znowu zafalowało kolczykami na dolnej wardze .

Wolfram wstał ociężale i :

a) zupełnie nieociężale , porzucając plecak i smartfona uciekł gdzie pieprz rośnie

b) poszedł odwiedzić babcię , ożenił się z Czerwonym Kapturkiem . Żyli długo i byle jak 

c) uciekł do najbliżej placówki Straży Leśnej i błagał, żeby odwieźli go do Ogrodu Zoologicznego

d) porzucił wszystko i został wilkiem morskim

A Wy jak myślicie ?  Jedno jest pewne - nastąpił zmierzch baśni , nie wiadomo już kto na kogo poluje , już nigdy nie będzie tak jak bywało dawniej.....

 Babcia w wersji klasycznej . Miła, wesoła . Świetna kucharka , mistrzyni szydełka , producentka ciepłych zimowych skarpet .

…  wiedziony ciekawością poszedł z Wilkumiłą . Szli w milczeniu, bo o czym tu gadać z nastolatką kłapiącą kolczykami?  .  Wyjął z kieszeni brzęczący telefon . Aplikacja szalała ; UWAGA !!! ZBLIŻASZ SIĘ DO DOMU BABCI!! UWAGA!!!

… no to klops! Co mam teraz zrobić ? Zeżreć  wnuczkę i babcię ? Przecież to bez sensu ! Trzy schabowe dziennie – to moja norma- więcej mięsa nie dam rady zjeść !!! 

Doszli do polany, na której stał ładny ,drewniany domek. Wilkumiła otworzyła skrzypiące , pomalowane na niebiesko drzwi . -podobno ten kolor odpędza muchy - gdzieś o tym czytałem -pomyślał.

Weszli do środka. Wąski przedpokój prowadził do obszernego salonu z kominkiem.

- Baaaabczuuu !!! – ryknęła donośnie Wilkumiła – Goszszcia przyprowadziłaaam !!! O dziwo artykulacja owa była względnie zrozumiała, pozbawiona metalicznych efektów.

Salon oświetlały miłe dla oka promienie słoneczne wpadające przez niewielkie okna. Na półkach stały  figurki … wilków . 

Z pewnością jesteście zaskoczeni – Wolfram też był zaskoczony . Zewsząd osaczały go postacie wilków i wilczków z porcelany, drewna, mosiądzu i pluszu . Duże i małe, jarmarczne wyszczerze i dzieła sztuki.

Ups! … potknął się o dywan . Różowy, ze sztucznego futerka imitował wilczą skórę .

( Swoją drogą widzieliście kiedyś różowego wilka?) Plastikowa wilcza głowa wpatrywała się czarnymi, szklanymi oczami w spłoszonego Wolframa z wyraźną dezaprobatą .

To  sen pijanego gajowego albo MME !!! (Monotematyczne Muzeum Etnograficzne) – pomyślał z przerażeniem.

Nie wiedzieć skąd pojawiła się nagle postawna kobieta o rudej czuprynie , ubrana w dres moro. W rękach trzymała … dubeltówkę .

To babcia czy już leśniczy?  - Pomyślał w popłochu . – Przecież jeszcze niczego nie zrobiłem!  A może w baśni skleiły się kartki i babcia została leśniczym???

- Mam cię draniu!- wrzasnęło piskliwie zmilitaryzowane zjawisko . -  Zastrzelę cię krwiożerczy bydlaku!!

- Babczuuuciu ! Co ty lobisz??? -  wyjąkała Wilkumiła 

- Zamilcz!! Ten potwór przyszedł nas zeżreć !! To wilk !!!

- Babczuuu, jaki łilk ??? Co ty opowiadacz ???? To ja go żaprosiłam !!!

- Zobacz jak mu sierścią z oczu patrzy !!!

 Tutaj mamy babcię w innej wersji , jakby trochę złośliwej, z przekrwionym organem powonienia i  takimiż policzkami

Wolfram zbaraniał ( czy wilk w ludzkiej skórze może zbaranieć? Jak widać może.). Na taką sytuację nikt go nie przygotował .Między nami mówiąc na inną też . Nie dostał żadnych instrukcji co i dlaczego ma zrobić . Stał i gapił się bezmyślnie , chociaż nie – przemknęła mu przez głowę jedna myśl – dres moro głupio wygląda na tle różowego dywanu- jak czołg pomalowany w różowe koniczynki…  czy gdyby wszystkie czołgi pomalować na różowo  nie byłoby wojen? Ogarnął go różowy głupostan – będzie co ma być , a on nie będzie niczego robił, będzie miał różowe myśli pełne różowych i puchatych baranków , różowych…

Jako że oczy miał zamknięte, nie zauważył że kamuflarz babciny obejmował również twarz starszej damy , pokrytą grubą warstwą podkładu a właściwie szpachlówki w cielistym kolorze.

Efekt ożywiały zaj.... bardzo zapacykowane czerwoną szminką usta . 

- Gdybym tylko mogła ... - zasyczała czerwonousta

- .... to nastawiłabyś wodę na herbatę . Przyniosłam ciasto."Peace and Love" Hildegardo Wilczyńska . Orzeszki też mam.

Puchate różowe baranki zamieniły się w różowe chmurki i zniknęły . Otworzył oczy .

- Mateczka z Bagien ! - wykrzyknęli wszyscy troje zadziwiająco zgodnie. 

Zgodnie, choć Wilkumiła z niestaranną artykulacją - w jej wykonaniu brzmiało to mniej więcej tak: "Maczeetka z  Bańńen "

W salonie pojawiła się bowiem kobieta o figurze ani zbyt szczupłej, ani zbyt krągłej . Ubrana była w zielone bojówki i zielonego T-shirta z napisem "Chrońmy Lasy Państwowe", na nogach miała wojskowe buty słusznej wielkości . Jej długie włosy niedbale zawiązane na plecach w węzełek były koloru...

- jaki to kolor? zastanawiał się Wolfram .- Miętowy czy seledynowy? Czy jest jakaś różnica ? . 

 Mateczka z Bagien w optymistycznie różowej wersji kolorystycznej

Mateczka z B. w jednym ręku trzymała niewielki kuferek transportowy na zwierzaka , w drugim pakunek- dla odmiany pokaźnej wielkości . Piękny był on. Papier w zielone paprotki, ozdobiony zielonymi wstążkami w różnych odcieniach . To arcydzieło sztuki pakowalniczej mogło pochodzić tylko od Zurinki z "Baśniowa" !

- Tak, to ja. Przepraszam za nieformalny strój, ale miałam interwencję w terenie .Wasze osoby się znają ?

-Poniekąd - warknęła Hildegarda .

- Hildegardo, twój kamuflaż za bardzo rzuca się w oczy . Może to przez szminkę ?  Odłóż dubeltówkę - oddam ją leśniczemu. Stara się zapobiec wycince lasów państwowych. Przyda mu się dodatkowy środek nacisku .Rozpakuj ciasto i orzeszki.

- A ty  kto ? - Mateczka z Bagien popatrzyła na Wilkumiłę . - Baśń o Stalowym Jeżu zamknęłam trzy miesiące temu . 

- Mam na im...ę  Wlk...ła - 

- "Wlkła"? Co to za imię ?  Tego się nie da nawet wymówić !

Wypluj to żelastwo , bo niczego nie rozumiem ! - Mateczka z B.

wymamrotała cos pod nosem i... coś zabrzęczało , coś potoczyło się po podłodze . 

O rany !- wrzasnęła - tym razem wyraźnie - Wilkumiła . -Moje kolczyki ! (aparat korekcyjny pozostał na swoim miejscu)

- Powiedz "Rozgoryczony Roderyk rozebrał nierozbieralne rechocząc radośnie" - zażądała Mateczka

- RRRozgorryczony RRoderryk rrozebrrał nierrozbierralne rrechocząc rradośnie - powtórzyła posłusznie Czerwony Kapturek.

- Może być . Hildegaro - może wreszcie usiądziemy ?

 Nie czekając na zaproszenie M.z B. zajęła miejsce na wygodnej kanapie stawiając delikatnie kuferek na podłodze . 

Hildegarda zaczęła się krzątać po aneksie kuchennym mamrocząc coś pod nosem . Wyjęła z szafki najładniejszą zastawę stołową - tę w pszczółki na kwiatach rumianku .Rozpakowała ciasto i orzeszki , starannie zwijając pakowy papier w rulonik i w mniejsze ruloniki zielone kokardki . Jednak w Hildegardzie coś ze wzorcowej babci pozostało .

- Siadajcie na kanapie !- zażądała Mateczka z B. 

Usiedli .

Hildegarda pięknie nakryła niski stół . Wszechobecne na porcelanie pszczółki utrwalone przez artystę w momencie wzniosłego aktu pozyskiwania pyłku z kwiatów rumianku nastrajały optymistycznie .

Wolfram z trudem usiłował odpalić w rozumie opcję ułatwiającą zrozumienie obecnej sytuacji , lecz wysiłek ten zakończył się niepowodzeniem .

- Częstujcie się a ja przybliżę wam cel dzisiejszego spotkania .

Posłusznie wzięli po kawałku  ciasta z owocami leśnymi i kremem z prawdziwej bitej śmietany . 

- Niniejszym ogłaszam zakończenie projektu "Baśń o Czerwonym Kapturku " . 

Zdziwili się . Każde zdziwiło się na swój sposób, z ustami pełnymi pysznego ciasta.

- ooooooo...... - Babcia Hildegarda

- yyyyyyyyy ....  - Czerwony Kapturek

...uuuuuuu...  -   Wolfram 

- Zamykam wszystkie baśniowe projekty , jako że to przedsięwzięcia przestarzałe i w obecnej rzeczywistości pozbawione sensu . Ludzie poszukują baśni w Internecie na fotoszopowanych zdjęciach celebrytek . Czytają z zapartym tchem o ich rozwodach i byłych mężach . Czują się w takim otoczeniu jak zając na polu kapusty . Patrzą na bieda marketing na ściankach i ślina im cieknie na widok  cekinów i markowych dodatków. Nawet moje Sanktuarium na bagnach chcieli wysuszyć ! Ogrodziłam je , umieściłam w kilku miejscach tablice " Wstęp surowo wzbroniony ! Teren wojskowy !" i teraz mam spokój. 

- ... ojej...  -  Babcia Hildegarda

- ...jejku....... Czerwony Kapturek

- .. o kurczę ....  - Wolfram

 - Kasuję więc baśniowe aplikacje na waszych telefonach . - ciągnęła dalej Mateczka . -Dostaniecie esemesy z numerami konta, na które wpłynie wasza baśniowa odprawa . Nie martwcie się o relacje z Urzędem Skarbowym - baśniami zajmuję się od kilkuset lat .- uśmiechnęła się znacząco

Trójka świeżo zwolnionych baśniowych bohaterów pochłaniała z nerwów coraz większe kawałki ciasta, przegryzając orzechami laskowymi . Ciasta jednak nie ubywało - widocznie w salonie obowiązywały jeszcze jakieś baśniowe standardy. 

 - Otrzymacie również namiary na doradcę , Mecenasa Kociniaka, który pomoże wam w rozwiązywaniu szeroko rozumianych problemów .

- ??????? - Babcia Hildegarda

- ??? - Czerwony Kapturek

- ?  -  Wolfram

- Mecenas Kociniak , znany również jako Kot w Butach od lat zajmuje się naszymi sprawami . 

- Kot? - zdziwił się Wolfram . W zasadzie nie miał nic przeciwko kotom, ale się zdziwił .

- Mecenas Kociniak mógł przyjąć ludzką postać , ale wyszedł z założenia, że wszystkie koty są piękne, a ludzie niekoniecznie. Bał się ryzyka . Ma apartament i biuro na szczycie wieżowca w centrum stolicy i pracuje online . Zamienił tylko buty z cholewą na domowe kapcie . 

... acha... pokiwał ze zrozumieniem głową Wolfram . 

Z tym zrozumieniem trochę przesadziłam - rozumiał coraz mniej . 

- Dobrze, pan Mecenas Kociniak urzęduje w apartamencie, a co będzie z nami ? Do końca życia mam mieszkać na tym zad...  w tym lesie?-  zaniepokoiła się Hildegarda . - Dostanę reumatyzmu ! Wszystko co złe zawsze dzieje się w chatkach w środku lasu ! Obejrzyj  filmiki na YT !! . 

Czerwony Kapturek nic nie powiedziała . Myślała o tym, czy dużo czasu zajmie jej zbieranie rozrzuconych po podłodze kolczyków . Pewnie część utknęła w szparach wiekowej podłogi... Niby można kupić nowe, ale jednak żal.....

- Moim obowiązkiem jako osoby prowadzącej od setek lat baśniowe projekty - ciągnęła swój wywód Mateczka z B. - jest zapewnienie ich uczestnikom godziwego życia pozabaśniowego , a przynajmniej pomoc w ogarnięciu nowej rzeczywistości . Pamiętajcie - TAM nie obowiązują reguły przyjęte w naszym świecie .

- Może wreszcie nie będę czyimś obiadem - mruknęła pod nosem Hildegarda ( Babcia)

- Czego oczekujecie w nowym życiu ? - zapytała Mateczka

- Mogę o coś prosić ? Tak na początek ? - zapytała nieśmiało Czerwony Kapturek

- Tak ? - Mateczka uniosła do góry wypielęgnowane brwi

- Chciałabym zmienić imię na ...Zosia - mogę ? 

-  Oczywiście - uśmiechnęła się ciepło M z B, jak na Mateczkę przystało .  - Hildegardo ?

- Nie chcę już mieszkać w tej zawilgoconej chacie napoczętej przez spuszczele!!! Chcę być żoną księcia !! Na dobre i na złe - na gorszą rolę niż rola Babci Czerwonego Kapturka trafić nie mogę! Moim  przeznaczeniem było zostać wilczym obiadem ! Chcę zmienić swoją karmę !!

No, no... ale jej się udało -pomyślał Wolfram - zmiana roli karmy na lepszą karmę ... - chyba niczego nie pokręciłem ?

- Jesteś pewna Hildegardo ?- zapytała z powagą Mateczka

- Absolutnie jestem!!!- odpowiedziała ze zdecydowaniem Babcia

- Dobrze, odstaw proszę filiżankę i zamknij oczy .

Babcia Hildegarda odstawiła filiżankę tak energicznie, że aż pszczółka przejściowo straciła kontakt z rumiankowym kwiatkiem . Tak ! Determinacja i chęć zmiany dotychczasowego życia była w Babci Hildegardzie wielka.

Mateczka również zamknęła oczy i  coś mruknęła pod nosem . Wszyscy wstrzymali oddech ...

Zanim Hildegardę okryła zielona chmurka , kamuflaż w postaci grubej warstwy podkładu odpadł z jej twarzy , niczym płaty tynku . Płaty rozpadły się na błyszczące drobinki , drobinki lśniąc zanurzyły się w chmurce , chmurka pulsowała , błyszczała....

Zosia ( dawniej Czerwony Kapturek)  i Wolfram obserwowali zielonolśniące zjawisko z zapartym tchem , albowiem piękne ono było . Zaiste baśniowe ...

Coraz mniej puchatej zieleni, coraz więcej błysku i ... na kanapie zamiast Hildegardy ukazała się ... żaba .

- Dobra jestem , co ?  - uśmiechnęła się z zadowoleniem Mateczka - Te błyski.... To chyba był podkład z błyszczącymi drobinkami. 

Członkowie zamkniętego projektu w liczbie osób już tylko dwóch ( czy żaba liczy się jako osoba?), wpatrywali się ze zdumieniem w płaza dość pokaźnych rozmiarów . Płaz miał na pyskotwarzy szeroki uśmiech - wywołany najprawdopodobniej warunkami anatomicznymi a nie zadowoleniem z zaistniałej sytuacji . Hildegarda nigdy nie uśmiechała się tak szeroko.

 - .... ale  to jest ... żaba .... chyba żaba ....  -  wyjąkała Zosia ..

-  chyba.... - zgodził się Wolfram nie mniej zaskoczony 

- To nie "chyba żaba" tylko żaba śmieszka , żeby bylo weselej - oświadczyła zadowolona z siebie Mateczka z terenów podmokłych

- ... ale to jest nie śmieszne.... chyba....  - poddała w wątpliwość opinię Mateczki Zosia

- ... chyba nie jest ... - potwierdził Wolfram- tak naprawdę nie wiedział co powiedzieć, nie wyrobił bowiem sobie własnego zdania na ten temat

 - Spełniam tylko życzenia - oświadczyła promiennie uśmiechnięta Mateczka sięgając po kuferek .- Mam tutaj Księcia . Po nieudanym związku z pewną modelką zażądał kategorycznie powtórnej zamiany w żabę .

Chodź mój Książę, chodź - mam dla ciebie niespodziankę - Mateczka delikatnie szukała książęcej zawartości w kuferku .

Żaboksiążę  odsypiał spokojnie w bezpiecznym miejscu wszystkie imprezy w których musiał uczestniczyć u boku modelki . Nie był zadowolony z poszturchiwań , nawet delikatnych . Śniła mu się piękna, podmokła łąka pełna tłustych owadów, smakowitych skorupiaków ... a tu pobudka !

Co o tym wszystkim myślała zżabiała Hildegarda nie wiadomo. Nie oswoiła się jeszcze ze swoją nową postacią . Wilgotna skóra, brak makijażu - to może wzbudzić niepokój i dezorientację .

Posuń się mój Książę, zrób miejsce - masz nową towarzyszkę życia - przemawiała słodko Mateczka , biorąc delikatnie do ręki oszołomioną przemianą Hildegardę. Oszołomienie oszołomieniem ale do zmniejszonego jestestwa Hildegardy dotarło jedno słowo "Książę"! 

Zrobiła wdech, dumnie wypięła biust - co w przypadku żaby jest wielkim wyczynem i nie robiąc problemów dała się włożyć do kuferka . Ba, można nawet zaryzykować twierdzenie, że ochoczo do niego wskoczyła. 

Książę przyjął fakt pojawienia się Hildegardy nad wyraz spokojnie - jego koszmarem bowiem było zobaczyć u swego boku postać modelki o ustach glonojada .

- ... i co z nią (nimi) teraz będzie ? - zapytała zmartwiona trochę Zosia . Nie mogła sobie wyobrazić, że ktoś z własnej woli chce zostać żabą, nawet utytułowaną.

- ... no właśnie ? - zapytał Wolfram . Znowu nie popisał się inicjatywą i własnym pomysłem na podsumowanie zaistniałych zdarzeń 

- Mają zapewnione spokojne miejsce w moim Sanktuarium . Jeśli będą mieli nowy, inny pomysł na życie , środki na ich kontach będą na nich czekały.

- A ten dom ? - zapytała Zosia

- Jesteś nim zainteresowana ? 

- Nie , nawet go nie lubię .

- W ramach likwidacji projektu przeniosę go do Sanktuarium . Zbieram figurki  baśniowych postaci, wilka mam tylko jednego . A ty Wolframie ? Chcesz zamienić się w wilka ? Uprzedzam, że w lasach jest spora konkurencja ... 

Zamyślił się . Biegać po lesie z watahą , jeść surowe mięso , znaczyć odchodami terytorium (fuj!), mieć pchły albo kleszcze - albo jedno i drugie... Nawet teraz miał na sobie antykleszczową obróżkę ukrytą zmyślnie pod skórzanym niby naszyjnikiem . W domu czekał na niego motocykl - zadbany, wypieszczony... Nigdy więcej nie wejdzie do lasu !!!

- Chciałbym zachować obecną postać , zdecydowanie !

- Dobrze, zostaniesz człowiekiem - ty i twoi bliscy . Mądra decyzja - pochwaliła Mateczka . - A ty Zosiu ?

... a co mogę robić ? - dawny Czerwony Kapturek była zagubiona. Po zamknięciu projektu nie miała przeciw czemu się buntować (przynajmniej chwilowo). Nie będzie musiała przyjeżdżać do znienawidzonej chatki w lesie..

- Postacie z baśni na ogół zajmują sie tematami, które w jakiś sposób są im bliskie - zaczęła wyjaśniać Mateczka. - Siostry Kopciuszka mają hurtownię z ortopedycznym obuwiem i otworzyły salon podologiczny . Złota Rybka do spółki z Arielką założyły sieć sklepów akwarystycznych, Kopciuszek ma własny program "Metamorfozy - od Kopciuszka do królewny", książę z baśni o Kopciuszku ma dobrze prosperujący sklep z obuwiem dla tancerzy , muzykanci z Bremy to znana rockowa kapela "Pluszowe Zwierzaki", Liczyrzepa został księgowym, możliwości jest wiele...

My tu gadu, gadu a czas leci . Muszę odwieźć książęcą parę do Sanktuarium i ogarnąć się gruntownie- Szewczyk Dratewka ma dzisiaj pokaz nowej kolekcji obuwia i torebek . Możecie pojechać ze mną, trzeba wspierać przyjaciół .

Pojechali, bo co innego mieli do roboty...

Kiedy Zosia zapoznała się z wysokością swojej baśniowej odprawy , przestała myśleć o epatowaniu atrybutami buntowniczki . Ukończyła prestiżową uczelnię projektowania mody prowadzoną przez Trzy Wróżki . Zdolności zdolnościami ale znajomości też są ważne . Kolorem wiodącym w jej kolekcjach jest oczywiście kolor czerwony . Trudno było do niego przekonać rockową kapelę "Pluszowe Zwierzaki" ale jakoś się udało. Od tej pory zaczęto w gwałtowny sposób poszukiwać czerwonych skórzanych kurtek i spodni. Szewczyk Dratewka musiał rozszerzyć asortyment i zatrudnić całe stado krasnoludków do pomocy . Interes kwitnie .

Wolfram spełnił swoje marzenia - ma salon z motocyklami i specjalistyczny warsztat . Przygarnął podwórkowego kota, takiego prawdziwego, miauczącego , nie mającego  krewnych w żadnej z baśni .

Wolfram poznał również dziewczynę Belcię . Oprócz urody ujęła go jej przedsiębiorczość . Belcia bowiem jest właścicielką kilku pralni samoobsługowych. Kot Belcię również polubił . Belcia ma psa Sebastiana . Kot polubił także i jego. Rodzina Wolframa odetchnęła z ulgą . Będą sobie żyć spokojnie , po ludzku.

Bella i Wilk .... Mateczka z Bagien zaciera ręce z zadowolenia :)

Monitoruje bowiem z Sanktuarium losy swoich podopiecznych, a czasami nadal nimi kieruje.

Czy ciąg dalszy nastąpi ? Tak naprawdę zawsze jest jakiś ciąg dalszy - coś się kończy, coś się zaczyna .

P.S. Książęca para Śmieszek doskonale odnalazła się na łące Sanktuarium. Razem polują na owady ( czasami nawet na coś większego ) . Jedzenie, ciepło, zielona trawa i czysta woda . Niektórym wystarczy to w zupełności do prowadzenia spokojnego życia . Tylko leśniczy jakoś zmarkotniał . Codziennie liczy drzewa , jest ich coraz mniej...