Osoby, które tu zaglądają :):)

środa, 19 lipca 2017

Dzień Czerwonego Kapturka


O Czerwonym Kapturku napisano już wiele . Analizowano tę baśń chyba na wszystkie sposoby , kiedyś już o tym pisałam . Jedno jest pewne . Na ogół w najgorszej sytuacji jest nieszczęsna babcia . Mnie jednak zawsze najbardziej żal było wilka . A może wszystko wyglądało trochę inaczej ?


Usiadł na grubym , zwalonym pniu sosny na skrzyżowaniu leśnych dróg .
Zdjął wojskową , przetartą tu i ówdzie kurtkę i schował ją do brezentowego plecaka . Był zmęczony . Wrócił pamięcią do wczorajszej rozmowy z babcią .
- Nic na to nie poradzisz , rytuał musi się dopełnić - powiedziała . 
- Ale dlaczego JA ?? - zapytał z gniewem
Popatrzyła na niego . W jej brązowych oczach był smutek .
- Rytuał MUSI się dopełnić wnuku . Raz na sto lat wybieramy Wielkiego
  Łowczego . Dobrze o tym wiesz . Jesteś Wybrańcem . Nic na to nie poradzisz
  ani ty , ani ja nie możemy tego zmienić . Tak chce Mateczka z Bagien i tak musi być .
-  A co się wydarzy jeśli go nie dopełnię ? Czy można nas bardziej ukarać ??
Babcia tylko westchnęła głaszcząc w zamyśleniu swoje piękne , szpakowate włosy .

- Przecież wiesz dlaczego tak się stało - powiedziała po dłuższej chwili .

Wiedział . Jego wilczy ród był kiedyś potężny i nieustraszony . Ludzie  opowiadali o nim ze strachem i szacunkiem . Żeby utrzymać ten stan , co jakiś czas przedstawiciel rodu wybierany przez przywódcę napadał na osoby wchodzące do lasu . Mateczka z Bagien patrzyła na to łaskawym okiem. Ludzie bali się zapuszczać w leśną głębinę , co bardzo było jej na rękę . "Nie wywołuj wilka z lasu" mówili . Pewnego razu Wybrańcem został niejaki Wolfram .
Nie nadawał się do tej roli, oj nie nadawał . Był gapowaty i gnuśny . Swoje wyróżnienie zawdzięczał wstawiennictwu matki .



Nie umiał wywiązać się ze swojego obowiązku . Poprosił więc Mateczkę z Bagien, żeby chociaż na jedną noc zamieniła go w człowieka .
.... i nadeszła owa noc brzemienna w skutki dla wilczego rodu ....
Wolfram zamieniony w człowieka ( uczciwie trzeba przyznać, że wygląd miał
głupawy , nawet Mateczka z Bagien nie jest wszechmocna ) spotkał na leśnej ścieżce dziewczę w Czerwonym Kapturku . Przeobrażony w człowieka tak się spodobał zaawansowanej już nieco w latach dziewczynie, że ta , zdesperowana swoim staropanieństwem zaciągnęła nieszczęśnika przed ołtarz . 
- Mateczko z Bagien ! - jęczał przerażony - Ratuj ! Chcę być znowu wilkiem !!
- A daj ty mi spokój ofermo ! Trzeba wiedzieć o co się prosi ! Jestem teraz zajęta , radź sobie sam !



... i tak Wolfram został człowiekiem , stał się ofiarą Czerwonego Kapturka .
Od tej pory Wielki Łowczy tradycyjnie po mianowaniu otrzymywał imię nieszczęsnego przodka . Mateczka z Bagien zaś, mając dosyć lamentów Wolframa , że niby stał się obcy dla własnego stada , zamieniła całe stado w ludzi . Mogła , z pewnością mogła rozwiązać ten problem inaczej ale nawet ona bywa złośliwa ...



... i dlatego teraz nieszczęsny Wolfram chcąc dopełnić , tak naprawdę nie potrzebnego już nikomu rytuału - ludzie przestali bać się lasu - siedział  na rozstaju leśnych dróżek .
Zrezygnowany wyjął z plecaka smartfon i uruchomił aplikację "Złap Czerwonego Kapturka" . Tak ! Wilczej rodzinie nieobce są najnowsze technologie !!
Ku rozpaczy Wolframa na ekranie pojawił się szybko zmierzający w jego stronę czerwony punkt . Stawał się coraz większy ....
Popatrzył na ścieżkę . Ścieżką szło Coś.... Coś , ubrane na czarno  miało czarne, nastroszone na głowie włosy i bardzo dziwną twarz . Ściśle mówiąc nie twarz ale usta . "To niemożliwe!" pomyślał, z niedowierzaniem przecierając oczy .
"To niemożliwe , żeby to Coś miało wszystkie srebrne zęby !! "
Postać nieuchronnie  zbliżała się do Wolframa . Ubrana była w czarną kurtkę i czarną krótką spódniczkę . Na cieniutkich nogach miała coś przypominającego rajstopy .Rajstopy owe były tak dziurawe , że nie mogło to być dziełem przypadku albo zwykłego niechlujstwa . Cieniutkie nóżki dźwigały ciężkie buciska , pokryte całe srebrnymi ćwiekami . Zgroza !!!
... ale to nie koniec!  Coś miało uszy zakryte czerwonymi słuchawkami z których to słuchawek wydobywały się dziwne trzaski i łomoty, w rytm których Coś kołysało się 
i warczało pomrukiwało .
Wolframa ogarnęło przerażenie a trzeba mu przyznać , że choć melancholik , strachliwy nie był . Dopiero teraz zauważył , że srebrne nibyzęby to kolczyki ,którymi Coś ma przekłutą dolną wargę .



Aplikacja zaczęła szaleć. Na ekranie ukazał się czerwony , migający napis:
Łap ! Łap Czerwonego Kapturka !!!
Wolframa zamurowalo . Nie mógł się ruszyć .....
Aplikacja ciągle go ponaglała : Łap ! Zatrzymaj !!!
Coś przystanęło przed Wolframem . Było prawie jego wzrostu !!!!
Rozdziawiło usta w jakimś dziwnym grymasie - kolczyki zafalowały ....ukazując aparat na zębach.....
- Joooo......   -  wychrypiało przeciągle Coś . 
Wolfram wpadł w panikę . Nie znam niemieckiego !!! Znam hiszpański, angielski , ale niemieckiego nie !!! Co teraz będzie ????
- Jooo.... - zachrypniety głos stał się jakby nieco łagodniejszy - ale fajna ciara !!
- ???? Ciara ??? Nie rozumiem ???? - wyjąkał przerażony
- Dziara mówię !! - Coś wyszczerzyło w jego kierunku aparat na zębach i  wyciągnęło dłoń ozdobioną pierścionkami przedstawiającymi  czaszki i skrzyżowane piszczele w kierunku jego muskularnego ramienia ozdobionego tatuażem głowy wilka . 
... i znowu Wolfram poczuł napad paniki . Pewnie uważacie, że wilk w lesie powinien bać się tylko myśliwego i szkolnych wycieczek , ale ciekawe jak Wy byście się czuli na widok wyszczerzonej w Waszą stronę takiej ilości metalu.....



- yyy...yyyy  dziękuję ... - wyszeptał - tylko na tyle było go stać ....
Coś zdjęło z uszu czerwone słuchawki ( a miał być Kapturek !!! ) , Rytmiczne trzaski stały się głośniejsze . Jakby stado oszalałych drwali wpadło do składu z rurami i chciało porąbać je na obrączki .... Coś wyłączyło dźwięk .
Popatrzyło na Wolframa . Od tego spojrzenia wszystkie jego włosy zaczęły 
z przerażenia rosnąć w odwrotnym kierunku  .
- Dziara zasadniczo fajna ale obca mi ideologicznie . Programowo nie przyswajam tej tematyki - oświadczyło Coś .
- ???? Chyba nie bardzo rozumiem.... - wyjąkał - ( "Chyba nie bardzo ? " Ja w ogóle nie rozumiem o co temu czemuś chodzi .... )
- To przez moje imię i babcię - Coś zabrzęczało kolczykami układając usta w wyrazie niesmaku .
-Tak ? - ostrożnie udał zainteresowanie . Tak naprawdę miał zamiar wstać i uciekać .
- Nooo .... Mam na imię Wilkumiła - westchnęło stworzenie z wyraźnym przygnębieniem .
- Chyba nie ma takiego imienia - zauważył nieśmiało
- Phi !- żachnęło się stworzenie - Powiedz to mojej babci ! Teraz już jest !
  A ty jak masz na imię ?
- Wolfram - powiedział bardzo cicho , bo instynkt mu podpowiadał, że nic dobrego z tej sytuacji i rozmowy nie wyniknie.....
- Ale numer ! Ja nie mogę ! - stworzenie podskoczyło . - WILKUmiła i WOLFram! 



- Chodź , muszę cię przedstawić mojej babci ! Jest działaczką na rzecz ochrony wilków !!! - Coś wyszczerzyło aparat na zębach i znowu zafalowało kolczykami na dolnej wardze .
Wolfram wstał ociężale i :
a) zupełnie nieociężale , porzucając plecak i smartfona uciekł gdzie pieprz rośnie
b) poszedł odwiedzić babcię , ożenił się z Czerwonym Kapturkiem .
   Żyli długo i byle jak .
c) uciekł do najbliżej placówki Straży Leśnej i błagał, żeby odwieźli go do 
    Ogrodu Zoologicznego
d) porzucił wszystko i został wilkiem morskim

A Wy jak myślicie ?  Jedno jest pewne - nastąpił zmierzch baśni , nie wiadomo już kto na kogo poluje , już nigdy nie będzie tak jak bywało dawniej.....

Po tym przydługim wstępie chciałam Wam pokazać Czerwonego Kapturka .
Laleczkę produkcji radzieckiej , pochodzącą najprawdopodobniej z lat siedemdziesiątych  .


Laleczka trafiła do mnie w takim oto stanie .


Usta i paznokcie pomalowane miała lakierem do paznokci . 


Długo zbierałam się w sobie aby zmyć ten makijaż . Bałam się , że ślady nieudanych zabiegów kosmetycznych pozostaną .


Jednak się udało :)


Oto Czerwony Kapturek po pracy, w cywilnym ubraniu .


Uważajcie na Czerwonego Kapturka ! Z wilkiem sobie poradzicie.....

P.S. Zdjęcia Czerwonego Kapturka przerobiłam w telefonicznej aplikacji photolab , którą polecam :) Fajna zabawa !!!









27 komentarzy:

  1. Zgadzam się, teraz bajki są takie nietypowe! Nie wiadomo, jak się skończą i kto w końcu jest czarnym a kto białym charakterem :)))
    Intrygująca opowieść a Twoja laleczka przypomniała mi dawne czasy, które może i były skromniejsze, ale i tak wspominam je z sentymentem :-)
    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też wspominam je z sentymentem !!! Niektóre rzeczy były prostsze .... :/
      Serdeczności :)

      Usuń
  2. Bo to Kasiu tak jak po wojnie secesyjnej wszystko - przeminęło z wiatrem :(
    Kieckę z czachą super jej sprawiłaś :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz rację . Przeminęło i nie wróci :/ .
      Bardzo Ewuś dziękuję :):):)

      Usuń
  3. Opowieść wciągnęła mnie jak wir...Lalka bardzo fajna,bluza powala..
    Serdeczności.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo się cieszę :):):) . Większe ciuszki zdecydowanie łatwiej mi szyć :)
      Serdecznie i cieplutko pozdrawiam :)

      Usuń
  4. Ha ha, zaczęłam się zastanawiać, czy dziś nie jest halloween, ja sama rysuję dziś WILKołaka do jednego zlecenia ;)
    Wdzianko z czaszunią słodkie :) Ale jak się przyjrzeć to nawet te czerwone usta byłyby fajne, tylko może dokładniej pociągnięte. Pozdrowienia :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak widać wilki towarzyszą nam na co dzień :):)
      Tak, gdyby usta były ładniej namalowane to bym je zostawiła :)
      Serdecznie pozdrawiam :)

      Usuń
  5. myślę, że został Wilkiem Morskim :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak może być.... Wilk Morski ma szansę oddalić się bardzo daleko od zakapturkowanych mieszkanek lasu :):)

      Usuń
  6. Kategorycznie żądam dalszego ciągu, a nie jakiejś wybieranki!!!! Dalszy ciąg, dalszy ciąg, dalszy ciąg? A gdzie w tym Wędrowycz? I Babcia Jagoda? Na pewno mieli swój udział ;)
    Cudne opowiadanie, a Czerwony Kapturek też ma swój staroświecki urok :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Och, bardzo dziękuję :) W takim razie pomyślę nad ciągiem dalszym :)

      Usuń
    2. Myśl, myśl, czekam niecierpliwie :) Na prawdę bardzo przyjemnie się czytało :)

      Usuń
  7. Hahah, ja myślę że żyli długo i szczęśliwie, wszak przeciwieństwa się przyciagają ☺ Fajna historia. Czerwony kapturek chyba uciekł już dawno ze swej bajki. Sukienka z czachą wymiata 😀

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :):)
      Życzę im jak najlepiej ale życie na co dzień z wyzwolonym Czerwonym Kapturkiem może nie być proste :).

      Usuń
  8. Super bajka, biedny Wolfram. Zbytnie hołdowanie tradycji nie zawsze popłaca.
    Wilkumiła bardzo ładna, mimo, że ją tak w bajce oczerniłaś ;)
    Czy Twój Czerwony Kapturek ma sygnaturę? No i co zrobiłaś z jej włosami. Na pierwszym zdjęciu wyglądają nieźle. Ja mojej tylko umyłam i są super. Po całkowitym zmyciu makijażu wygląda bardzo blado, trzeba jej przywrócić brwi i kolor ust. Najlepiej spróbuj poszukać jej na Dollplanet.ru żeby zobaczyć, jak pierwotnie wyglądała.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bajkowa Wilkumiła jest czarnowłosa a moja bidulka już osiwiała , to i stateczna bardziej :).
      Niestety nie było sygnatury , narodowość stwierdziłam "na nosa" . Jej wyraz twarzy , charakterystyczny "skalp" przypominają mi nasze "Misie" . Ja też jej tylko umyłam włosy , drugi raz... :(... i nieco przyklepałam . Są niestety bardzo sztywne . Szukałam i będę jeszcze szukać .
      To fakt , wygląda teraz jak córka młynarza :/

      Usuń
  9. A Twoja Niunia wygląda tak niewinnie ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Prawda ? Jest w tradycyjnym mundurku , na to służbowe ubranko nabrało się już wielu bajkopisarzy :):)

      Usuń
  10. No takiej wersji bajki o Kapturku to ja jeszcze nie znałam :) całe życie się człowiek uczy :)
    Też podpisuję wniosek o dalszy ciąg :) i jeszcze o nowe interpretacje nowych bajek :)
    Czaszka wymiata :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Bardzo ciekawe lalki :), może wpadniesz na mojego bloga ?

    OdpowiedzUsuń
  12. Jaka niesamowita opowieść!! Czerwony Kapturek jest dla mnie studnią pomysłów i bardzo lubię tę postać. Twój Czerwony Kapturek ślicznie wygląda w czaszkowym wdzianku, ale w oryginalnych ciuszkach mógłby spokojnie skryć się za drzewem i wyszeptać coś na tyle głośno, aby echo podchwyciło i zaniosło to w jakiś taki złowieszczy sposób do uszu śpiących grzecznie w łóżeczkach maluszków:))
    Buziaki!:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :):) Mnie zawsze było najbardziej żal wilka . " Czerwony Kapturek "występuje w tylu wersjach , został omówiony na tyle sposobów a zawsze budzi emocje :):)
      Buziaki :):)

      Usuń
  13. Bardzo lubię wszelkie baśnie :-) Mnie kiedyś zainteresowała wersja Angeli Carter ;-) cudne wdzianko ma Twój Kapturek!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja też bardzo lubię baśnie :) . Kusi mnie, żeby przerobić je na własny sposób ....
      Dzięki !!! To sukienka przechodnia, która przypadła do gustu również kilku innym moim lalkom, widać mają zapotrzebowanie na czachy :):):)

      Usuń